Czego NIE ROBIĆ w czasach zarazy

zdjęcie: L N 

Niestety, moi drodzy, nie da się uciec od nieuniknionego, temat wirusa przyćmił wszystko, niczym Kinga Beyoncé.*

Pomiędzy heheszkowaniem, scrollowaniem memów i zamartwianiem się sytuacją, czytam, oczywiście, Internet, który zaroił się już od porad, co powinniśmy robić w tym trudnym dla wszystkich czasie.

Poza rekomendacjami WHO i lokalnych organów możemy również przeczytać, że co prawda Newton nas ubiegł z rachunkiem różniczkowym w czasach dżumy w 1665, ale nadal pozostaje nam jeszcze spore pole do działania.

Ludzie w Internecie zachęcają nas do pisania ebooków, rozkręcania biznesów online, ćwiczeń fizycznych i umysłowych.

Do praktykowania jogi twarzy, oglądania polecanych przez nich dzieł kultury, czytania Tokarczuk, pieczenia sufletu i robienia szpagatu.

Możemy nauczyć się nowego języka, tańczyć bachatę, zrobić kurs Excela i zmienić swoje życie (dosłownie) nie wychodząc z domu.

Samorozwój na pełnej kurwie, sky is the limit, albo, bardziej adekwatnie do aktualnych realiów, ceiling is the limit.

Natomiast mnie przychodzi teraz do głowy kilka rzeczy, których zdecydowanie NIE POWINNIŚMY teraz robić:

Być bucem w Internecie

To znaczy, umówmy się, generalnie nie powinno się być bucem, w Internecie, czy nie, ale ponieważ nie za bardzo mamy teraz okazję być bucami poza Internetem, no to mamy do czynienia z kumulacją.

Poza cudownymi przejawami solidarności, ratującymi psychikę memami- wielki ukłon w stronę Instagrama Make Life Harder (nie wiem, jak przetrwałabym ostatnie dni bez ich stories!)- obserwuję, niestety, spory wylew jadu i niechęci w sieci, a także szczucie na siebie nawzajem i pielęgnowanie istniejących podziałów.

W sensie, naprawdę są momenty, kiedy można sobie dać na wstrzymanie, SERIO.

Tymczasem weszłam na Twittera i się przeżegnałam, bo tam co druga obrażona Grażyna pluje jadem, jak to nauczyciele są UPRZYWILEJOWANI, a ona to musi zapierdalać do pracy, i nikt jej nie chroni!

Janusze obrażeni na leniwych korpoludków, którzy siedzą w domu i oglądają Netflixa (tak dla ścisłości: to zupełnie tak nie wygląda, no ale Internet wszystko przyjmie), a oni to muszą tyrać ku chwale ojczyzny.

Siedzący w domu hejtują wychodzących, wychodzący hejtują tych na home office…

Gdzieś w tle głosy nawiedzonych świętojebliwców, którzy triumfują, że jakaż to kara dla tych opętanych konsumpcjonizmem lemingów i że teraz wreszcie planeta odetchnie, a ten zgniły kapitalizm zdechnie, DOBRZE IM TAK, HUE HUE HUE…

No ludzie, KURWA, ogarnijcie się!

Aha, no i pisanie obcym ludziom, że są brzydcy/grubi/głupi/mają chujowego bloga, nigdy nie jest jakoś mega okej, ale jeśli ktoś uważa takie działania za ważny element swojej tożsamości, to nadal, proponowałabym to może chwilowo… zawiesić?**

Wszyscy jesteśmy zestresowani, nie mamy kontroli nad tym, co się dzieje, ani nad tym, co się stanie.

Martwimy się o bliskich i mamy swoje problemy.

Może po prostu nie dowalajmy sobie jeszcze teraz dodatkowo, co?

Wyłazić z domu, jeżeli nie musimy

Nic to odkrywczego, wszyscy o tym trąbią, ale nadal, mam wrażenie, że odpowiedzialność społeczna to dla nas taki trochę abstrakcyjny konstrukt.

Tu nie chodzi o nas, tylko o ochronę słabszych, na przykład osób starszych.

To, że nasz dzieciak wyjdzie “tylko na rolki” absolutnie nie jest spoko, bo po pierwsze to nie są kurwa wakacje, a po drugie on może na tych rolkach np. złamać nadgarstek i dociążyć i tak ledwo zipiący system ochrony zdrowia. O ryzyku zarażenia sąsiadki- emerytki w windzie już nie mówię.

To, że “i tak muszę jeździć do pracy” nie oznacza, że w weekend muszę organizować grilla “tylko z bliskimi znajomymi, u mnie na działce, przecież wszyscy jesteśmy zdrowi.”

W sensie, naprawdę, bądźmy odpowiedzialni, chociaż raz, i nie myślmy tylko o sobie!

Innymi słowy, ludzie, ogarnijcie się, KURWA.

Karmić mediów, które zarabiają na naszych klikach

Prawda jest taka, że w czasach zarazy wszystkie media, bez wyjątku, robią naprawdę mega złą robotę.

Również te, które ja zwyczajowo śledzę.

Dezinformacja, nakręcanie paniki, podsycanie poczucia zagrożenia, a wszystko to w imię słupków oglądalności i ilości klików.

Dlatego w tym momencie moją wiedzę na temat aktualnej sytuacji, czerpię tylko i wyłącznie z raportów WHO, CDC oraz z Instagrama Łukasza Boka, który w swoich stories zamieszcza informacje wyłącznie z oficjalnych źródeł (ministerstwa poszczególnych krajów)- jedno z najrzetelniejszych i jednocześnie najlepiej przyswajalnych źródeł wiedzy o tym, co się dzieje.

Gorąco wam polecam odciąć się od mediów, które szukają sensacji i karmią się naszym strachem.

Ja wiem, że to ich praca, ale oni sobie poradzą, dorzucą jakieś reality show na siostrzanej stacji z serii “Szukanie żony w czasach kwarantanny, jeżdżąc na ciągniku”, i wyjdą na swoje.

A nasze zdrowie psychiczne, zwłaszcza w tych okolicznościach, to jednak powinien być nasz priorytet.

Warto teraz o nie zadbać.

Mieć wyrzutów sumienia, że moglibyśmy lepiej wykorzystać ten czas

No bo wszyscy ten samorozwój, ebooki, i w ogóle, a my tylko memy, przekąski i “Przyjaciele” po raz siedemsetny…

Powiem tak, i weźmy to sobie do serca, NIE KAŻDY powinien napisać ebooka (nie tylko teraz, ogólnie, po prostu nie każdy powienien pisać w ogóle!)

A już tak poważnie, to nie dajmy się zwariować.

Po pierwsze to zdecydowana większość ludzi jednak nadal normalnie pracuje (nawet, jeżeli robi to z domu). Ośmielę się stwierdzić, że wielu pracuje nawet więcej, niż standardowo, bo trochę trudno odmówić szefowi videocalla o 19, skoro wspaniałomyślnie pozwala ci pracować z domu…

Po drugie, wiele osób teraz próbuje związać koniec z końcem, ratując swój biznes (któremu niekoniecznie pomoże napisanie przez nich ebooka) i wyżywić rodzinę w tych koszmarnych okolicznościach. Rozwój osobisty i wyzwania typu 60 dni do płaskiego brzucha mogą nie znajdować się w top trzy ich aktualnych priorytetów.

A nawet, jeśli akurat macie przerwę w nauce czy w pracy, to nadal, niekoniecznie musicie czuć się psychicznie w formie, żeby właśnie teraz dokonać jakiegoś przełomu w waszej karierze czy w waszym życiu w ogóle.

Oczywiście, jeśli macie czas i ochotę zrobić coś ambitnego, na co do tej pory czasu wam brakowało, to naprawdę super.

Ale jeśli czujecie się zestresowani i przytłoczeni, a jedyne, na co macie siłę, to comfort food i czytanie książek dla dzieci (pozdrawiam znad lektury “Neverending story” po raz setny) to też jest okej, i nie dajcie sobie wmówić, że coś jest z wami nie tak.

Macie prawo teraz odpocząć, macie prawo do eskapizmu, macie prawo do guilty pleasures i niezdrowych przekąsek!

Rzeczywistość jest wystarczająco przygnębiająca, żeby jeszcze się teraz samobiczować i wpędzać w chore poczucie winy, bo jakaś nawiedzona laska na Instagramie wmawia wam, że powinniście być w trakcie analizy SWOT dla swojego nowego projektu.

To trudny czas i naprawdę teraz przede wszystkim powinniśmy być dla siebie dobrzy.

Dla siebie nawzajem, ale też i dla siebie samych.

Trzymajcie się zdrowo, przetrwajmy to!!!

.

*autorką tego epickiego porównania jest Moja Starsza Siostra, zachęcam do wyrazów zachwytu w komentarzach, ja się z tego śmiałam przez pół godziny!

**ukłony dla osoby, która zadała sobie trud założenia fejkowego konta na Instagramie tylko po to, żeby mi wysłać DMa, że mój blog jest chujowy, a ja głupia! ❤