Nieproszona

zdjęcie:  Henri Pham

[Tekst powstał na zamówienie czytelniczki Audrey, jako nagroda w konkursie Trzy tematy na trzylecie bloga].

Beata

Nie prosiłam o tę miłość. Znalazłam cię niechcący.

Ale przydarzyło mi się. Przydarzyło się nam.

I chociaż wzięłam z dobrodziejstwem inwentarza, to czasem aż mnie rozsadza od środka.

Ta niesprawiedliwość.

Nie zasłużyłam na taki obrót spraw.

Dziewczynka, którą kiedyś byłam, marzyła o czymś zupełnie innym.

Byłeś podarkiem od Losu, a ja chciałam być szczęśliwa.

Wpasowałeś się w puste miejsce tak, jakby było pod ciebie skrojone.

Było mi łatwiej z całą resztą, odkąd zazębiliśmy się o siebie.

Tak, jestem silna, niezależna i radzę sobie sama.

Tak, kurewsko potrzebuję współdzielić z tobą codzienność.

Żebyś był tutaj, kiedy mam gorączkę.

Pojechał ze mną i z Lusią do weta.

Niebo jest dziś spuchnięte od chmur, a mój mózg spuchnięty od lęku.

Powiedziałeś, że nic lepszego cię w życiu nie spotkało.

Powiedziałeś, że zrobisz dla mnie wszystko.

Nie chcę wszystkiego.

Chciałabym tylko, żebyś został.

Łukasz

Zaraz muszę wyjść, na ten zimny, nieprzyjazny, chujowy świat.

Może zdążę wrócić przed fochem Anity.

Może.

A może nie.

Miałem już nie “balować z kolegami”.

Mieliśmy “pracować nad związkiem”.

Terapeutka z gigantycznym biustem twierdzi, że każdy związek można uratować.

Jeżeli tylko się chce.

Na moje to jest trochę jak podłączać trupa do respiratora.

Ale chodzę na te spotkania, bo nie chcę być ostatnim chujem.

Tylko że to ty sprawiasz, że uśmiecham się bezwiednie.

Do siebie, do telefonu, do klientów.

Nie szukałem tego, ale wyszło jak wyszło i cokolwiek teraz zrobię, kogoś zranię.

Dlatego zamieram w bezruchu.

Twoje rzęsy są sypkie i łaskoczą, twoja skóra taka ciepła.

Tak bardzo nie chcę cię zostawiać.

Tak bardzo nie mam wyboru.