Czy świat związków się zmieni(ł)??

zdjęcie:  Janine Robinson 

Może za jakieś 10-20 lat ogarniemy, co tu się w ogóle odjebało– powiedziała Dagmara w zamyśleniu, polewając nam, po kolei, prosecco do jednorazowych kubeczków.

Udawałyśmy, że nie dostrzegamy delikatnego siąpania z nieba. Ja się tylko mocniej skuliłam na ławce.

Wyparcie to życie.

-No raczej nie wcześniej- powiedziałam.- Ale też już chyba w międzyczasie porzuciliśmy nadzieję, że się cudownie odmienimy jako ludzkość po tym wszystkim. Że będziemy mniej niszczyć, mniej marnować i bardziej się wszyscy doceniać i kochać…

-Zdecydowanie- Sylwia wypiła duszkiem swoje prosecco i podstawiła Dagi kubek z powrotem.- Pandemia czy inny kataklizm, ludzie byli i będą chorymi pojebami.

-Ejmen!- Natalia wzniosła toast swoim kubeczkiem. – Ale ja myślę, że jednak trochę się zmieni podejście do związków, mimo wszystko… Po sobie widzę.

Spojrzałyśmy wszystkie na nią pytająco.

-No zdałam sobie sprawę, że chcę i potrzebuję mieć swojego człowieka– powiedziała, wzruszając ramionami.- Stąd te wszystkie moje spacerorandki w ostatnim czasie. I dlatego się nie poddaję. Chociaż nie mam z tego na razie nic, poza tym że doświadczyłam krindżówy na poziomach, o których mi się nie śniło.

-No to jest zawsze coś!- powiedziałam z rozbawieniem.

-Ty byś lepiej przykład ze mnie wzięła!- zawołała Natalia.

-Jeśli ktoś jest mi naprawdę pisany, to sam mnie znajdzie, nawet, gdy będę leżała w domu pod kocem!- powiedziałam stanowczo, wzdrygając się, bo zimna kropla spadła mi na nos.

-No ja to na pewno zweryfikowałam swoje podejście do one night standów– Dagmara dopełniła nasze kubki bąbelkami.- W sensie, dziesięć razy bym się teraz zastanowiła, czy warto.

-Nawet gdyby świat wrócił do normy zupełnie?-zapytała ciekawie Sylwia.

-Nawet- powiedziała Dagi bez wahania, zakładając kaptur.- Bo to nie chodzi tylko o to, czy ktoś ma przeciwciała… chociaż w przypadku randomowej osoby pewnie też będzie teraz o to chodziło. Ale przede wszystkim chodzi o to, czy potrzeba mi udawanej bliskości, żeby rozładować napięcie. Przecież mogę to równie dobrze zrobić sama, w domu, z gadżetami. Zdrowo, bezpiecznie i higienicznie.

-I bez cringu!- poparła ją Natalia.

-Ktoś tu się ostatnio zrobił romantyczny!-Sylwia wyszczerzyła do mnie zęby, pokazując na Dagmarę.

-BUJAJCIE SIĘ!- powiedziała Dagi od razu, ignorując nasze śmieszki.- Po prostu zrozumiałam, że da się zbudować… bliskość z kimś, z kim niekoniecznie ma się jakieś wielkie plany czy od razu związek. I to też jest okej, i wartościowe. Można sobie dużo dać w ten sposób…

-To prawda- przyznałam.- W ogóle, już były jakieś badania podobno, że ludzie już teraz bardziej stawiają na bliskość… nawet ci, którzy do tej pory szukali tylko przygód.

-Zgadzam się!- Natalia głośno siorbnęła wino.- Prawda jest taka, że odkąd, tuż po pierwszym lockdownie, wróciłam na Tindera, ANI RAZU nie zdarzyło mi się, żeby mnie koleś zghostował albo nie był zainteresowany kolejną randką. Wręcz przeciwnie, WSZYSCY są zainteresowani… i to bardzo.

–Czyli faceci przestali wysyłać bakłażany?– zainteresowała się Sylwia.

-No może nie tak całkiem, ale podchodzą do tematu bardziej HOLISTYCZNIE- pouczyła ją Dagi.- Bakłażan stał się elementem większej układanki…

–No ja to się cieszę, że się nie rozwiodłam– powiedziała pogodnie Sylwia, gdy już przestałyśmy się śmiać. -Były momenty na początku tego wszystkiego, że wydawało mi się, że nie przejdziemy tej próby… A teraz mam poczucie, że to nas chyba nawet zbliżyło.

-W tym badaniu też pisali, że właśnie pary, które już są razem, zacieśniły więzi, zaczęły mieć lepszy seks, i w ogóle- pokiwałam głową.- Że wcale właśnie nie ma jakiegoś wysypu rozwodów czy rozstań.

-No z seksem to prawda, że nawet trochę zaczęliśmy z Damianem bardziej eksperymentować, próbować nowych rzeczy- Sylwia uśmiechnęła się szeroko.- Zwłaszcza na początku, jak byliśmy non stop zamknięci, i to z dzieciakami… musieliśmy być bardziej kreatywni, siłą rzeczy, żeby w ogóle znaleźć na to czas i miejsce. Ale też chyba nas wzmocniła cała ta sytuacja… wspólny strach o rodziców, o przyszłość. Zaczęliśmy chyba bardziej doceniać to, że mamy siebie…

-Super!- powiedziałyśmy wszystkie trzy chórem.

-Ja mam wrażenie, że generalnie w seksie zaczniemy teraz wszyscy iść znacznie bardziej w jakość, a nie w ilość– Dagi rozlała nam resztkę wina.

-Też tak myślę- objęłam samą siebie ramionami, żeby się zagrzać.- Jednak wielu z nas doświadczyło teraz samotności na zupełnie nowych poziomach… I to nam na pewno trochę zweryfikowało podejście do relacji, do seksu, do dzielenia się z kimś naszym czasem albo przestrzenią…

-… Oraz do masturbacji- dodała Natalia.- Bo czasem naprawdę lepiej zostać w domu z wibratorem, niż tracić czas i narażać zdrowie dla jakiegoś młota!

-Oj tak!- zawołała Dagi.

-Ale tak w tych moich Tinderowych poszukiwaniach się czasami zastanawiam-kontynuowała Natalia- czy my te nasze nowe potrzeby będziemy umieli zaspokoić. Bo może już wiemy, czego chcemy. I czego nie chcemy. Może już nie jesteśmy tacy pogubieni, jak kiedyś. Ale czy to nam pomoże w kontakcie z drugim człowiekiem? Czy ten drugi człowiek nas będzie umiał zrozumieć?

-No tego to raczej żadna pandemia nie zmieni- powiedziałam cicho.- To zawsze będzie trudne…

–Może będziemy się lepiej komunikować?- wyraziła nadzieję Sylwia.- Mam wrażenie, że u nas się to poprawiło…

-Niektórzy pewnie tak, inni pozostaną dzbanami– powiedziała Dagi filozoficznie.- To jak, która teraz skoczy po wino?