Savoir vivre alkowy, czyli o tym jak (nie) dawać dupy

zdjęcie:
Becca Tapert 

-No i muszę ci powiedzieć, że seks był NAPRAWDĘ słaby– opowiadała zdegustowana Dagmara, buszując wśród wieszaków ze stanikami.- Dżizas, czy oni naprawdę myślą, że każda kobieta ma rozmiar 75B?

-Naprawdę- pokiwałam posępnie głową, przykładając do siebie koronkową koszulkę nocną. Niby powinno się być sexy dla samej siebie, i pielęgnować swoją wewnętrzną bogini, i tak dalej, ale nie mogłam zwalczyć w sobie przeświadczenia, że będzie mi w niej ZIMNO.- Ale tak SŁABY słaby?

-No chujowy, nie bójmy się tego słowa-Dagi swoim zwyczajem nie owijała w bawełnę.-Piętnaście minut, które i tak mi się dłużyły. W myślach sortowałam buty na Zalando.

-Oj- powiedziałam ze współczuciem, odwieszając sexy koszulkę i rozglądając się tęsknie za czymś… POLAROWYM.- A byliście u ciebie, tak?

-No tak- westchnęła Dagmara, oglądając z uwagą prześwitujące gacie w 3 różnych kolorach.- I to było najgorsze. Bo rano po prostu nie mogłam się go pozbyć!

-Ale co, dalej miał ochotę na amory?- zapytałam rozbawiona.

-No z tym się uporałam szybko, powiedziałam że mam kaca i nie mam ochoty- westchnęła Dagi, kierując się w stronę wyjścia ze sklepu.- Ale on się uparł, że mi zrobi śniadanie. No głupio mi było odmówić, więc ani się obejrzałam, jak zaczął panoszyć mi się w kuchni, NUCĄC i smażąc jajecznicę. Zachowywał się, jakbyśmy byli PARĄ! No i potem zawołał mnie na śniadanie i zaproponował, żebyśmy pooglądali Netflixa! No i znów głupio mi było odmówić, więc koniec końców spędziłam z nim CAŁĄ sobotę! I on był taki czuły, i przytulaśny, i rozkoszny… a ja po prostu marzyłam, żeby sobie wreszcie POSZEDŁ!

-I poszedł?-zapytałam zaintrygowana.

-NIEEEEEEEE!- zbulwersowana Dagmara pociągnęła w mnie w stronę ruchomych schodów.- Idziemy do Hebe?

-O TAK- powiedziałam, a moje oczy rozbłysły (CZUŁAM to.)- Ale w ogóle nie poszedł?

-No oglądaliśmy seriale cały dzień, z przerwami na jego gotowanie, bo okazał się jebanym Jamiem Oliverem– opowiadała dalej Dagmara.- W końcu wieczorem dosłownie go wyrzuciłam, mówiąc, że jestem umówiona. Ale nie przestaje do mnie pisać! Mimo, że spławiam go na każdym kroku…

-No ale może mu powiedz, że nie jesteś zainteresowana stałym związkiem ani nic?-zaproponowałam.

-Mówiłam mu, ale on na to, że spoko, że możemy się spotykać niezobowiązująco, dla niego to NIE PROBLEM- mówiła Dagi.- W sensie, użyłam już wszystkich możliwych wymówek i grzecznościowych tekstów do spławiania. Poza: „Jesteś chujowy w łóżku, nie chcę cię więcej widzieć!” Bo na to mi nie pozwala, mimo wszystko…-Dagi zamyśliła się-… moje dobre wychowanie.

-No rzeczywiście, sytuacja jest PATOWA- przyznałam z troską, ale właśnie stanęłyśmy u progu HEBE i w naszych uszach rozdźwięczały chóry anielskie, a wszystkie nieudane podrywy z Tindera zeszły na drugi plan.

P.S. Dagmara w końcu przestała odbierać od niego telefony i poblokowała go w innych środkach komunikacji.

Uważa, że było to najelegantsze wyjście z sytuacji.

Strzela focha, jeśli ktoś jej powie, że niekoniecznie.

*

–W niedzielę rano wyszłaś ode mnie bez pożegnania- wysyczał mi do ucha. Udało mu się złapać mnie w tak zwanym copy roomie zupełnie samą.

Miało to miejsce wiele lat temu. Były to czasy, kiedy potrafiłam balować w klubach od czwartku do niedzieli, pijąc hektolitry wódki z red bullem (!!!). Bez najmniejszego uszczerbku na zdrowiu i urodzie.

Były to również czasy, kiedy piętnastocentymetrowe szpilki, z platformą o gabarytach żelazka, wydawały mi się doskonałym rozwiązaniem stylistycznym.

W tych okolicznościach romans z kolegą z pracy (w hierarchii firmowej umiejscowionym znacznie wyżej niż ja) również wydawał się spoko pomysłem.

Niemniej jednak, sytuacja była niezręczna.

-Yyyyyyyyy…- powiedziałam błyskotliwie, desperacko próbując wymyśleć cokolwiek, co nie brzmiałoby żałośnie w tej sytuacji.- Musiałam coś pilnie załatwić…

-W niedzielę rano?- zapytał, marszcząc brwi.

-Yyyyy… sprawy rodzinne- powiedziałam szybko, zgarniając ofertę ze skanera i próbując utorować sobie drogę do wyjścia.

-Porozmawiamy wieczorem!- zawołał złowróżbnie, a ja w panice schowałam się z ofertą w kiblu.

Prawda jest taka, że wymknęłam się nad ranem z jego łóżka i uciekłam jak najgorszy socjopata, bo zwyczajnie się wtedy wystraszyłam. Sama dobrze nie wiedziałam, czego.

Jakoś go wtedy przeprosiłam, spotykaliśmy się potem jeszcze przez jakiś czas, dopóki nie przenieśli go na kontrakt do innego kraju.

Wiele lat później, gdy niechcący złapaliśmy się na WhatsAppie i zaczęliśmy trochę gadać, przyznał mi się, że do tej pory pamięta, jak chujowo się poczuł, gdy obudził się tamtego ranka, po naszej pierwszej wspólnej nocy, a mnie już nie było.

Pomijam fakt, że do dziś się zdarza, gdy któraś z dziewczyn sobie przypomni tę akcję, że mi śpiewają: „Uciekaj skoro świt, bo potem będzie wstyd…”

*

-Prawda jest taka, że wszelkie relacje intymne to zawsze jest trochę stąpanie po cienkim lodzie- powiedziała Magda ze znawstwem, dokładając sobie na talerzyk caprese.- Wszyscy jesteśmy jak dzieci we mgle.

-Ale niektórzy bardziej niż inni- powiedziała Natalia, wygrzebując sobie goździka z kubka z grzanym winem.- Jak ten typ, którego wzięłam sobie na klina tuż po ostatniej sprawie rozwodowej, co jak się rozebrałam to popatrzył na mnie przeciągle i powiedział, że jest progres, bo mam cycki większe, niż jego była!

Wszystkie trzy zaśmiałyśmy się na samo wspomnienie, bo to jedna z naszych ulubionych historii. Teraz.

-No bo to, wbrew pozorom, ciężko jest manewrować między swoimi i cudzymi uczuciami w tej sferze…-mówiłam z namysłem, patrząc jak Ten Kot delektuje się wodą z choinki, ewidentnie zachwycony jej piniowym bukietem.-Niby w teorii wystarczy starać się nie być dzbanem. Niemniej jednak, w praktyce łatwo o to, żeby się noga powinęła…

-To prawda, każdemu się to chyba zdarzyło, po jednej czy drugiej stronie barykady -stwierdziła Magda, walcząc z listkiem bazylii, który nie chciał jej się nabić na widelec.- Karol na przykład, dawno temu, miał kiedyś na swoim komputerze, jeszcze stacjonarnym, ustawione takie coś, nie wiem o co chodziło, alerty jakieś, jak Barcelona strzelała gola. Wiecie, to były jeszcze czasy, kiedy meczy nie można było oglądać online, tylko była jakaś strona, co opisywała na żywo co się dzieje. I jak Barcelona strzelała gola, to był jakiś alarm. No i raz strzeliła, jak byliśmy w trakcie.

-NIE!- powiedziałyśmy z Natalią.

-TAK- powiedziała Magda.- I on się zerwał się do kompa jak oparzony!

-Z drugiej strony- dodała, gdy skończyłyśmy płakać ze śmiechu.- Ja kiedyś zasnęłam w trakcie…

-DOBRE!- powiedziałam, ocierając łzy.

–Mnie Jarek kiedyś zapytał w trakcie, czy zamówimy potem kebaba- wyznała Natalia.

-Boże, jak dobrze, że się z nim rozwiodłaś!- wyrwało mi się z młodej piersi.

-Generalnie w takich przypadkach istotne jest, czy się z kimś jest, czy to dopiero początek czegoś-podsumowała Magda.- Jak wrażliwa jest ta strona “pokrzywdzona”. Czy da się to obrócić w żart, czy to dil brejker. No i wreszcie, czy to jednorazowa wpadka, czy mamy do czynienia z chronicznym dzbanem.

-No i żeby, jeśli już się dało dupy samemu, to nie robić tego więcej-dodałam, upijając łyka grzańca.- W sensie, żeby nie dawać już więcej tej metaforycznej dupy, wiecie…

-Wiemy- powiedziały dziewczyny, z powagą kiwając głowami.